Bazı geceler vardır, herkes uyur ama sen uyuyamazsın.
Bir elinle bebeğini sallarsın, diğer elinle internette gezinirsin.
Arama kısmına yazarsın: “Bu hisler geçecek mi?”, “Hep böyle mi olacak?”, “Anne olmak neden bu kadar zor?”
Ve belki o anda bu yazı çıkar karşına.
Bu His Normal. Ve Geçecek.
Anne olmak çoğu zaman anlatıldığı kadar parıltılı başlamaz.
Doğumdan sonra yaşanan duygular —kararsızlık, suçluluk, korku, tükenmişlik, hatta bazen pişmanlık— senin kişiliğinle ya da “iyi bir anne olup olmamakla” ilgili değildir.
Bedenin değişmiştir, hormonların yeniden düzenleniyordur, uykusuzsun, yalnızsın.
Ve tüm bunların ortasında birden bire “sürekli güçlü olman” beklenir.
Gerçekte ise bu kadar yükün altına giren hiçbir kalp, ilk zamanlarda dengede kalamaz.
Bu dönem bir arızadan değil, bir dönüşümden geçiyor olmandan kaynaklanır.
Hep Böyle Hissetmeyeceksin
Zamanla bebeğinin yüzündeki ifadeleri çözmeye, ağlamasının tonunu tanımaya başlarsın.
Onu tanıdıkça, aslında kendini de yeniden tanırsın.
Bedenin gibi, duyguların da yeni bir düzene oturur.
Bu dönemin bir geçiş olduğunu bilmek, yükü hafifletir.
Şunu bilmeni isterim:
Yorgunluğun bir eksiklik değil, verdiğin emeğin izidir.
Kaybolmuşluk, kötü bir anne olduğun anlamına gelmez; sadece yeniden kim olduğunu bulmaya çalıştığın anlamına gelir.
Uzaklaşmaya Değil, Yakınlaşmaya İhtiyacın Var
Bazı anlarda “kaçmak” istersin.
Evden, ağlamadan, sorumluluktan… ama aslında kaçmak değil, nefes almak istersin.
Bu çok insani bir ihtiyaç.
O yüzden kendini suçlama.
Gerçek yakınlık, sadece fiziksel temas değildir.
Bazen çocuğuna gerçekten yakınlaşmak, önce kendine dönmekle başlar.
Kendini ihmal ettiğinde, bağ zayıflar.
Ama kendini yeniden duymaya başladığında, o bağ güçlenir.
Ne Yapabilirsin?
• Yardım istemekten çekinme. “Yorgunum” diyebilmek, pes etmek değildir.
• Gün içinde sadece sana ait 10 dakikalık alanlar yarat.
• Diğer annelerle bağlantı kur, konuş, paylaş.
• Duygularını bastırma; ağla, yaz, anlat. Bu senin güçsüzlüğün değil, doğallığın.
• Eğer hislerin seni boğuyorsa, profesyonel destek al. Online terapi, annenin hem kendine hem çocuğuna yeniden yaklaşması için güvenli bir yoldur.
Son Söz
Hayır, hep böyle olmayacak.
Bir sabah uyanacaksın ve fark edeceksin:
Artık ağlamalar seni panikletmiyor, gözlerinin altındaki yorgunluk çizgileri yerini bir alışkanlığa bırakmış.
Ve o küçük el, senin parmağını tutarken sen de kendine şunu söyleyeceksin:
“Evet, artık daha sakinim. Çünkü bu sefer sadece annesi değilim, aynı zamanda kendimim.”